اکسیژن، نور و مولکول‌های حساس به نور، در تولید گونه‌های اکسیژن سمی با طول عمر کوتاه به نام «اکسیژن واحد»، تحت شرایط مناسب ترکیب می‌شوند. این اساس درمان فتودینامیک، برای درمان برخی سرطان ها است. درمان فتودینامیک به طور معمول، نیازمند آنست که اکسیژن در سلول های هدف وجود داشته باشد. با این حال، تومورها اغلب حاوی میزان بسیار پایین تری از اکسیژن نسبت به بافت سالم هستند.

اکنون، نیل براندا و همکارانش در دانشگاه سایمون فریزر، سیستمی را ایجاد کرده‌اند که به حضور اکسیژن نیاز ندارد و می تواند اثر بخشی درمان فتودینامیک را بهبود بخشد.

این گروه لیگاندهای اندوپراکساید آنتراسن را بر روی سطح نانو ذرات طلا قرار دادند. نانوذرات در معرض نور لیزر پالسی ناشی از اثر فتوگرمایی، گرمای کافی برای شکستن قیدهای اندوپراکساید و انتشار اکسیژن واحد تولید ‌می‌کنند.

جین ژانگ ژائو؛ محقق فتوسنتز از دانشگاه تکنولوژی دالیان چین می گوید: «اثبات این مفهوم، راهی جدید برای تولید اکسیژن واحد در روشی قابل کنترل ارائه می دهد.»

فراک؛ متخصص در عملکرد زیستی نانوذرات در موسسه فناوری کارلسروهه آلمان می گوید که این کار، استفاده ای عالی از مفاهیم موجود در یک روش جدید است. «توانایی نانوذرات طلا در تولید گرما براثر تابش در حال حاضر موفقیت آمیز بوده و در  سلول آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی‌شده یاخته) استفاده می شود.»

فراک می‌اندیشد که تحویل هدفمند نانوذرات، چالش‌هایی در برخواهد داشت، اما می گوید در حال حاضر استراتژی موجود برای هدایت این نانو محموله، می تواند با موفقیت برای این سیستم ترجمه شود. او می افزاید.: «به اعتقاد من جذابیت های بیشتری ناشی از چنین کاری در آینده وجود خواهد داشت.»

(Ligand‏ ؛ در شیمی به مولکول یا یونی گفته می‌شود که با فلز مرکزی پیوند برقرار کرده و ترکیب کمپلکس دهد.)