ساختار فیلم الماس/گرافن/نانولوله، یکی از نتایج تحقیقات جدیدی است که توسط دانشمندان در دانشگاه رایس (Rice University) و موسسه تحقیقاتی هوندا آمریکا (Honda Research Institute USA) انجام شده و در مجله نیچر (Nature) به چاپ رسیده است.

زیرلایه هایی که برای رشد نانولوله های کربنی در نظر گرفته می شوند، سطوح غیر قابل استفاده ای دارند که چنانچه گرافن را به عنوان واسطه بکار بریم، قابل استفاده خواهند شد. الماس، برای پولیکل آجایان (Pulickel Ajayan) و آوتیک هاروتیونان (Avetik Harutyunyan) کاندیدای است.

خاصیت هدایت گرمایی الماس بسیار خوب و پنج برابر بهتر از مس، اما سطح در دسترس آن بسیار کوچک است. گرافن که در طبیعت به ضخامت یک اتم است، سطحی کاملا در دسترس دارد که می توان همان را به صورت نانولوله ی کربنی درآورد.

آجایان می گوید: «کار بیشتر در امتداد این خطوط، ساختارهایی همچون الگوی منظم نانولوله بروی الماس پدید می آورد که می تواند در دستگاه های الکترونیکی مورد استفاده قرار گیرد.»

در آزمایش این ایده ها، گروه هوندا انواع گوناگونی از گرافن را توسط رسوب بخار شیمیایی استاندارد در فویل مس رشد داد. سپس برای مطالعه بیشتر، تیم رایس گرافن نازک را به الماس، کوارتز و فلزات دیگر انتقال داد. آنها دریافتند که تنها گرافن تک لایه به خوبی کار می کند و بهترین کارکرد را ورقه هایی با ریز موج ها یا چین و چروک داشتند.

آزمایش نشان داد که لایه گرافن بین نانولوله و الماس و یا زیرلایه دیگر دست نخورده باقی می ماند. در زیرلایه فلزی مانند مس، کل ترکیب بسیار رسانا است. چنین ادغام بدون درز از طریق رابط گرافنی، مقاومت کم تماس بین جمع کننده جریان و مواد فعال سلول های الکتروشیمیایی، گامی موثر در جهت ساخت دستگاه های انرژی زا با قدرت بالا  را فراهم می کند.