پلیمرهای خود-ترمیم، با بازسازی قیدهای شکسته در پیوند عرضی، خود را مرمت می کنند. با این حال، مکانیزم بهبود پیوند عرضی معمولا نیازمند یک محرک خارجی، همچون انرژی ورودی مانند گرما یا نور و یا شرایط خاص زیست محیطی مانند pH است که راه اندازی تعمیر قید پیوندی را ترقی بخشد.

آیبون اودریزولا (Ibon Odriozola) پیش تر به این نتیجه نزدیک شده بود. او با گروه خود در مرکز فن آوری های الکتروشیمیایی (CIDETEC) اسپانیا، الاستومرهای سیلیکونی خود-ترمیم را با استفاده از نانوذرات نقره به صورت پیوند عرضی ایجاد کرد. متاسفانه، نیاز به اعمال فشار خارجی بود و نیز نقره ی گران قیمت، مولفه تجاری معتبری نمی شد. اما اکنون، آنها برای آماده سازی الاستومرهای خود-ترمیم، از مواد اولیه پلیمری مشترک و با استفاده از یک روش ساده و ارزان به هدف خود رسیده اند.

شبکه الاستومری پلی (اوره-اوره تان) نشان داد که پس از برش به دو قسمت توسط یک تیغ ریش تراشی، پیوند عرضی خود را کاملا ترمیم می کند. علت بازسازی، واکنش های تحولی دی سولفیدهای آروماتیک است، که به طور طبیعی در دمای اتاق جابه جا می شوند.

آیبون بر استفاده از مواد تجاری در دسترس برای کاربردهای صنعتی مهم تأکید دارد. او می گوید: رفتار پلیمر اگر زنده باشد، همیشه خود-ترمیم کننده و "نابودگر" پلیمر دوبله آن است که به عنوان نوار چسب مثل درزگیر یا چسب عمل می کند. نمایش راندمان 97٪ ترمیم در تنها دو ساعت و نشکستن، هنگامیکه به صورت دستی کشیده شود، قابل توجه است.

* الاستومر؛ پلیمری است که قابلیت ارتجاعی زیادی دارد

*ترموست یا گرماسخت؛ پلیمری است که در اثر اعمال حرارت، در آن پیوندهای عرضی با واکنش‌های شیمیایی ایجاد شده و در نتیجه وزن مولکولی متوسط آنها بالا رفته و به حالت یکپارچه صلب درمی‌آیند.