قابلیت چندکاره شدن نانولوله‌های کربنی

این داروی ضد سرطانی، تقریباً 50 تا 60 در صد از وزن ساختار به دست‌آمده را تشکیل خواهد داد

محققان دانشگاه «استنفورد» دریافتند که حتی پس از روکش کردن نانولوله‌ها با مواد پلیمری که به ‌منظور زیست‌سازگار کردن آن‌ها انجام می‌شود، هم تعداد بسیار زیادی از مولکول‌های دارورسان و عامل تصویربرداری همچنان می‌توانند به شیوه‌ای پایدار و برگشت‌پذیر به آن‌ها متصل شوند.

به گزارش ایسنا، آن‌ها نشان داده‌اند که نانولوله‌های کربنی تک‌جداره روکش‌شده با پلیمر می‌توانند خود به‌ خود، داروی ضد سرطانی «دوکسوروبیسین» را (هنگامی که به محلول آبی این نانولوله‌ها اضافه می‌شود) روی سطح خود جذب کنند.

-که به مراتب بیش از 8 تا 10 درصدی است که با درخت‌سان‌ها یا لیپوزوم به‌دست می‌آمد.

این محققان هم‌چنین دریافته‌اند که این نانولوله‌های کربنی حتی با حل شدن در سرم‌های خونی یا محلول‌های بافر فیزیولوژیکی معمولی، باز دارویی را همچنان در خود نگه می‌دارند؛ اما در محیط اسیدی داخل سلول‌های تومور، به‌ سرعت داروهای داخل خود را رها می‌سازند.

هم‌چنین معلوم شده‌است که همیشه امکان اتصال مولکول‌های عامل شفافیت تصویر و مولکول‌های هدف‌گیرنده تومورها به این نانولوله‌ها وجود دارد؛ لذا امکان ایجاد ابزارهای نانومقیاس چندکاره (آشکارساز و درمان‌کننده‌ی تومور) به این ترتیب افزایش می‌یابد.

این محققان گزارشی از کار خود را در نشریه‌ی ACS Nano با عنوان «شیمی ابرمولکولی نانولوله‌های کربنی محلول در آب برای کاربرد در حمل و رسانش دارو» به چاپ رسانده‌اند.