پرتاب شاتل دیسکاوری برای انجام مأموریت

به ایستگاه فضایی

شاتل دیسکاوری صبحگاه 3 آبان (23 اکتبر) با غرشی از سکوی پرتاب «کیپ کارناوال» در فلوریدا برای بردن بخشی جدید برای ایستگاه فضایی بین‌المللی زمین را ترک کرد. این بخش بنام (Harmony module) به بخش قابل سکونت ایستگاه برای آزمایشگاه مداری اضافه خواهد شد.

بنا بر گزارش «نیویورک تایمز» برخلاف نگرانی‌هایی که از وضعیت هوا و قطعه‌ی یخ کوچکی که در حین پرتاب باعث تاخیر 14 روزه‌ی آن شد،‌همه چیز تا دقایق آخر عالی به‌نظر می‌رسید.

با گزارش مستقیم «مایک کوری» گزارشگر ناسا، «تقویت کننده‌ی احتراق و پرتاب دیسکاوری» به هنگام روشن شدن اتاقک احتراق با صدای مهیبی پرتاب شد.

در این هنگام تکه‌های یخ و حباب از مخزن خارجی خارج شدند که می‌توانند موزاییک‌‌ها و درپوشی را که شاتل را ازایجاد هرگونه آسیبی محاظت کنند. ولی تیم این پروژه دلیلی برای نگرانی نمی‌بینند.

در تماسی که «کول تری ویرتس» از نیرو هوایی فضانوردی که حامل کپسول ارتباط در خدمه‌ی این پرتاب است با فرمانده‌ی ارشد شاتل «پاملا مِلوری»گرفت رویدادهای متعددی ازجمله زباله‌های فضایی را گزارش کرد.

ولی «کلونل ویرتس» گفت: تمامی خرده ذراتی که ابتدای پرتاب به‌هنگام سرعت گرفتن از مخزن ریختند،‌ ممکن است شرایط خطرناکی را به‌وجود آورند. چند روز قبل ناسا اعلام کرد که چند هفته‌ی پیش در درپوش جلویی بال‌ها جسمی در داخل بال آسیب دید. تعدادی از مهندسین ناسا درباره‌ی تاخیر این پرتاب تا دسامبر بحث داشتند به‌طوریکه حداقل سه درپوش مقاومت گرمایی پیدا شد که باید تعویض می‌شدند.

مدیران پرتاب گفتند دلیلی برای تاخیر وجود ندارد، زیرا هیچ گواهی وجود نداشت که شرایط را بدتر کند و هرگونه آسیبی باید در بازرسی در مدار زمین تشخیص داده می‌شد. هم‌اکنون این بازرسی بخشی از ماموریت های فضایی است و باید با آخرین فناوری و پیشرفت‌ها تعمیر شود.

«دانیل تانی» یکی از اعضای تیم دیسکاوری به‌همراه «کلایتون اندرسون» که از ژوئن در ایستگاه فضایی به‌سر برده، راهپیمایی فضایی خواهند داشت. در این پروژه، به‌مدت 2 هفته وظایف مهمی به عهده‌ی فضانوردان است. جدای از جابه‌جایی اتاق جدید ایستگاه، به اتاق قبلی که به‌مدت 6 سال فضانوردان در آن زندگی کردند، دیگر خدمه‌ی شاتل و ایستگاه آرایه‌ی خورشیدی 17.5 تُنی را برداشته و خرپا را از مکان کنونی‌اش برداشته و به مکان جدید آن در دورترین نقطه‌ی خرپا منتقل می‌کنند. این‌کار در واقع لمس بسیار ظریف بین روبات و بازوهای ایستگاه خواهد بود. «ساندار مَگنوس» فضانوردی که در سال 2002 با فضاپیمای دیسکاوری پرواز کرد، گفت: این دو عملیات کاملاً مشابه یکدیگر هستند.

پس از «ویلیام گرستِنمایر» معاون عملیات‌های فضایی به گزارشگران گفت: اینجا هیچ‌کار انفرادی در این عملیات وجود ندارد. زیرا از کارهای قبلی کمی پیچیده‌تر است. ولی مرتب کردن این وظایف در یک پرواز کم‌تر در پروازها اتفاق می‌افتد.

به گفته‌ی «ریچارد آرنولد دوم»، کسی که شاتل بعدی را برای انتقال آخرین آرایه‌ی به ایستگاه هدایت خواهد کرد، این پرواز برای ساختار ایستگاه بسیار حساس است. با قرار گرفتن اتاق جدید در جای اصلی‌اش، خدمه خواهند توانست آزمایشگاه‌هایی را که به‌وسیله‌ی آژانس‌های اروپا و ژاپن آماده شده اند، به‌هم وصل کنند. «آرنولد» می گوید: باید ایستگاه به معنای واقعی بین‌المللی باشد.