گروه دانش و انفورماتيك - احسان لطفي : بيشتر مردم اين روزها حسرت داشتن يك MP3پلير و يك دست گوشي جمع وجور و با كيفيت را مي خورند كه صدايش تا چند متري شنيده شود، اما MP3پليرها دقيقا با همين جذابيت شان مي توانند به گوش و شنوايي شما آسيب برسانند.

بيشتر ماجرا، زير سر گوشي هاست. در يك تحقيق كه نتايج آن سال گذشته در نشريه گوش و شنوايي به چاپ رسيد، دكتر برايان فليگور از مدرسه پزشكي هاروارد، طيف وسيعي از گوشي ها را مورد بررسي قرار داد و دريافت كه به طور متوسط، هر چه اين قطعات كوچك تر باشند، ميزان توان خروجي از آن ها در يك حجم صداي مشخص، بيشتر است. در مقايسه با گوشي هاي بزرگتري كه كل گوش را مي پوشانند، بعضي از گوشي هاي كوچك كه كاملا در گوش فرو مي روند مثل انواع سفيدرنگ فروخته شده با ipod ـ شدت صوت را تا 9 دسيبل افزايش مي  دهند. اين عدد ممكن است چندان بزرگ به نظر نيايد. اما از آن جا كه دسيبل يك مقياس لگاريتمي است، اين تفاوت چيزي است حدود تفاوت زنگ بيدارباش ساعت حدود 80 دسيبل و صداي ماشين چمن  زن 90 دسيبل كه كاملا قابل توجه است.
مشكل دوم كه يك تحقيق ديگر به آن پرداخته، اين است كه گوشي هاي كوچك، نسبت به گوشي هاي بزرگ  تري كه روي گوش قرار مي گيرند، در جلوگيري از نفوذ نويز پس زمينه چندان كارا نيستند و بنابراين شنونده تمايل بيشتري به زياد كردن صدا پيدا مي كند. البته آمار دقيقي از مقدار نويزي كه علاقه مندان موسيقي لابه لاي قطعات مورد علاقه شان گوش مي كنند در دست نيست، ولي آمارگيري گسترده از استفاده كنندگان 18 تا 54 ساله ipod در استراليا كه ماه گذشته انجام شد، نشان داد كه حدود يك چهارم كاربران، صداي موسيقي را آن قدر زياد مي  كنند كه مي تواند به آسيب هاي شنوايي بلندمدت منجر شود.