در طرح پایاننامهی یک دانشجوی ایرانی نتایج موفقیتامیزی از تأثیر هورمونهای جنسی بر روی جنین موش جهت درمان ناباروری بهدست آمد.
بهگزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «هیوا علیپور» دانشاموختهی دکتری دامپزشکی واحد علوم پزشکی ایران در تبیین تحقیقات پایاننامهی خود با عنوان «بررسی تأثیر هورمونهای جنسی بر روی جنین موش سوری در محیط همکشتی با سلولهای پوششی مجرای تناسلی» گفت: یکی از روشهای مورد استفاده برای درمان ناباروری، IVF و کشت جنین در آزمایشگاه و سپس انتقال آن به رحم است. برای این عمل به محیطی احتیاج داریم که جنین بتواند در داخل آن در آزمایشگاه رشد کند.
از آنجایی که جنین در بدن با سلولهای مجرای تناسلی ارتباط و تبادل دارد در محیط داخل آزمایشگاه باید نزدیکترین شرایط ممکن به این حالت را تأمین کنیم که این یکی از دلایل ابداع محیطهای همکشتی بوده است.
وی خاطرنشان کرد: همچنین از آنجایی که جنین با سلولهای پوششی مجرای تناسلی ارتباط نزدیک دارد از یک تک لایهی بافت پوششی برای رشد و تکوین بهتر جنین استفاده شد که روی آن قطره محیط همکشت حاوی جنین قرار میگیرد که به این محیط، اصطلاحاً «محیط همکشتی» میگویند.
دکتر «علیپور» افزود: تا به حال مطالعههای بسیاری بر روی همکشتی سلولهای مختلف با جنین گونههای مختلف انجام شده که همگی تأثیر مثبت همکشتی بر رشد و تکمیل جنینها را تأیید کرده است ولی مطالعهی زیادی روی تأثیر همکشتی سلولهای گونههای مختلف با جنین سایر گونهها انجام نشده که در این طرح ما علاوه بر بررسی تأثیر سلولهای پوششی مجرای تناسلی گونههای مختلف در همکشتی با جنین موش سوری به بررسی تأثیر هورمونهای جنسی در محیط همکشتی نیز پرداختهایم تا در نهایت به بهبود شرایط رشد و تکوین جنین در محیط آزمایشگاه در ART (روشهای حمایت و درمان ناباروری) دست پیدا کنیم. |