بهگزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، براساس این پژوهش مشکلات روانشناختی ناشی از ناباروری - که میتواند عاملی کمکی در تشدید ناباروری باشد - مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس این پژوهش تحتعنوان «اثرات روحی، روانی بر بیماران تحت درمان با لقاح خارج رحمی (IVF)» فشارهای روحی و نگرانی حاصل از ناباروری بر عملکرد فیزیولوژی بدن اثر مستقیم گذاشته و در نهایت بر باروری تأثیر منفی دارند و افرادی که آرامش خاطر داشته و از سلامت روانی برخوردارند فشارهای روحی کمتری را تجربه کرده و طبیعتاً احتمال باروری آنان افزایش مییابد.
بر اساس این بررسی با آنکه لقاح خارج رحمی (IVF) توانسته بر تعدادی از موانع بر سر راه باروری فایق آید و روزنههای امید بسیاری را برای زوجهای نابارور بگشاید اما خود در مواردی که با شکست روبرو میشود به افسردگی منجر میشود.
بررسیها نشان داده که اختلالهای روحی، روانی در زنان نابارور تحتدرمان با روشهای لقاح خارج رحمی جدی است.
از یک طرف مشکلات روانی باعث کاهش کارایی جسمی و پاسخدهی بیمار به درمانهای طبی ناباروری میشود و از طرف دیگر ادامهی تداوم ناباروری و شکستهای احتمالی در مراحل درمانی منجر به افزایش مشکلات روانی این بیماران میشود.
لذا محققان پیشنهاد میکنند که برنامهی درمان ناباروری باید توأم با یک بخش درمان روحی، روانی باشد.
بهزعم کارشناسان، باروری و تجربهی حس مادری موجب احساس رضایت از خود در زنان شده، شادمانی و آستانهی تحمل مشکلات را در آنان افزایش میدهد؛ در حالی که ناباروری ضربهی روانی شدیدی محسوب میشود که علاوه بر کاهش احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس در زنان موجب بروز تنش در رابطهی بین فردی، اجتماعی و زناشویی میشود و میتواند به بروز اختلال در سلامت روانی فرد و مشکلات زناشویی منجر شده، زمینهی جدایی زوجین را فراهم کند. لذا درمان توأم ناباروری و روانپزشکی در پیشگیری یا رفع مشکلات موجود بسیار مؤثر میباشد.