به‌گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به‌نقل از ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو، آن‌ها می‌گویند این سامانه می‌تواند عملیات‌های منطقی یک تراشهی الکترونیکی را شبیه‌سازی کند.
«جی‌کیون پارک» و «یوجین اوم» از «مؤسسه‌‌ی علوم و فناوری پیشرفته‌‌ی کره» (KAIST) در شهر «دایجون»، یک محفظه‌ی میکروسیالاتی پهن با یک کانال خمیده با زاویه‌ی خمش تند، ساختند.
وقتی قطره‌ها وارد محفظه می‌شوند به داخل کانال هدایت می‌شوند اما در گوشه‌های تند و قائمه‌‌ی این کانال گیر می‌کنند.
با ورود قطره‌های بیش‌تر، این قطره‌ها درون کانال با هم ترکیب می‌شوند تا یک قطره‌ی بزرگ‌تر را تشکیل دهند.
با افزایش فشار در پشت این قطره، سرانجام از محفظه خارج خواهد شد.
با این‌‌که قطره‌ها با نرخ ثابت به محفظه وارد می‌شوند اما «پارک» از یک جریان کنترل‌شده برای تغییر تعداد قطره‌های خروجی (قطره‌های بزرگ) بهره می‌گیرد.
با افزایش نرخ جریان قطره‌های ورودی، تعداد قطره‌هایی که با هم ترکیب می‌شوند کاهش می‌یابد زیرا قطره‌های ترکیبی با سرعت بیش‌تری محفظه را ترک می‌کنند.
«پارک» می‌گوید: محققان تلاش‌های زیادی کرده‌اند تا عملیات منطقی یک تراشهی الکترونیکی را با استفاده از قطره‌ها و حباب‌ها شبیه‌سازی کند.
هر قطره می‌تواند نمایانگر یک واحد اطلاعات باشد و به‌جای استفاده از سوییچ‌های روشن و خاموش می‌توان از ثابت ماندن یا افزودن قطره‌ها کمک گرفت.
او معتقد است که از این کار می‌توان برای راه‌اندازی فرایندهای آزمایشگاه روی تراشه بدون نیاز به منبع انرژی بیرونی استفاده کرد.
این محقق هم‌چنین نشان داد که می‌توان چندین محفظه از این نوع را به‌هم متصل کرد تا یک قطره‌شمار پیچیده به‌دست آید؛ البته او می‌گوید با افزایش پیچیدگی این سامانه باید راهکارهای استادانه‌ای برای بی‌نیاز شدن از پمپ و لوله کشی ارائه داد.