به‌گزارش سایت «ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری‌های نانو»، «محمود زارعی» دانشجوی دوره‌ی دکتری شیمی کاربردی دانشکده‌ی شیمی دانشگاه تبریز در این‌باره گفت:

در استفاده از نانولوله‌های کربنی به‌عنوان کاتد، «پراکسید هیدروژن» تولید شده به‌وسیله‌ی آن طی عمل الکترولیز 5/2 برابر الکترود کربن فعال و 30 برابر الکترود گرافیتی است.

«زارعی» افزود:

متداول‌ترین روش برای حذف باقی‌مانده‌ی ترکیبات آلی موجود در آب، هوادهی و جذب سطحی به‌وسیله‌ی کربن فعال است.

هوادهی تنها برای ترکیب‌های فرار مفید بوده و جذب سطحی نیز روی برخی از ترکیب‌های آلی تأثیری ندارد.

به‌طور کلی فرایندهای ذکر شده قادر به تخریب آلاینده‌های محیط‌زیست نیستند؛ در حالی که با روش مورد استفاده در این تحقیق، آلاینده‌ها تخریب می‌شوند.

شایان ذکر است الکترودهای نفوذپذیر نسبت به «اکسیژن» با تولید «پراکسید هیدروژن» موجب انجام فرایندهای اکسایش پیشرفته می‌شوند.

در این فرایندها رادیکال‌های آزاد فعال مثل OH• تولید می‌شود که برای تخریب آلاینده‌های آلی، قدرت اکسیدکنندگی بسیار بالایی دارند.

یکی از مزایای فرایندهای اکسایش پیشرفته، تخریب مواد آلی به «دی‌اکسید کربن» (CO2) و «آب» (H2O) است (تجزیه‌ی معدنی).

مزیت دیگر این فرایندها از بین بردن غلظت‌های پایین آلاینده‌هاست.

«زارعی» گفت:

با استفاده از الکترودهای ساخته شده، حذف آلایندهای رنگی از آب‌های آلوده انجام شد و با استفاده از دستگاه «جی. سی. ام. اس.» (GC-MS)، محصولات میانی و جانبی تولید شده بررسی شد.

نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد مواد آلاینده در نهایت به «آب» و «دی‌اکسید کربن» تبدیل شده‌اند.

با توجه به این‌که امروزه بیش‌تر صنایع برای دفع پساب‌های خود دچار مشکل هستند و پساب تولیدی آن‌ها شامل: مواد آلی مختلف از جمله مواد رنگی است - که مشکلات زیست‌محیطی زیادی را به‌دنبال دارد - با استفاده از فرایند مورد مطالعه در این کار پژوهشی می‌توان بسیاری از آلاینده‌های موجود در پساب‌های صنعتی را از بین برد.

این پژوهش در گروه شیمی کاربردی دانشکده‌ی شیمی دانشگاه تبریز و با هدایت دکتر «داریوش سالاری» و دکتر «علیقلی نیایی» و دکتر «علیرضا ختایی» انجام شده است.